See ya!
K.
Het was voor de meesten een groot vraagteken hoe het parcours er in Rotselaar zou uitzien. Altijd wel spannend als er op een nieuw parcours moet worden gestreden. Ik moet eerlijk toegeven dat ik wel onder de indruk was van het mooie domein daar in Rotselaar. Mooi meer, mooie accommodatie, veel toiletten, etc... Maar toch moest het parcours gebouwd worden op een, naar mijn eigen bescheiden mening, te kleine oppervlakte. Beton met een slijklaagje boven, gevaarlijke steentjes op de paden, vele scherpe bochten, boomwortels, en takken in de weg waren voor mij de grote minpunten aan de omloop. Maar toch vond ik het parcours iets hebben. Ik liep net zoals in Hannuit een eenzame koers op 'eco drive' uit. Ik heb geprobeerd mijn twee Atletiek Vlaanderen poulains te volgen, maar moest ik dat nog 100m langer hebben gedaan denk ik niet dat ik zou zijn aangekomen. Die versnelling van Bashir was snoeihard en bleef precies iets te lang duren naar mijn kunnen in Rotselaar. Door mee te gaan met die mannen viel ik vroeg in de wedstrijd tussen de twee groepen in. De mannen die streden voor de overwinning (Abdi/D'Hoedt) waren veel te sterk voor mij zondag, de mannen daarachter (Casteele/Van Koolwijk/De Vulder/Stroobants/El Hachimi) hadden intussen ook een redelijke achterstand opgelopen door die versnelling van Bashir. Wel een heel mooie groep die aan het strijden was voor plaats vier, knap. Ik heb alles goed kunnen observeren, want liep steeds met een rustig gevoel verder. De achtervolgende groep kwam op mijn tempo niet terug, dus moest ik gewoon aankomen en krachten sparen. Je weet nooit dat ik ze zondag van doen zal hebben, haha! k ben erg blij met mijn eerste CrossCup podium van het seizoen en die bronzen medaille op het KvV, maar toch zat ik met gemengde gevoelens na de wedstrijd. Ik wou in Rotselaar diep gaan, maar dat is dus niet gebeurd. Gewoon nog even door die muur om sterker te worden. Hopelijk kan ik dit komende zondag wel door te moeten strijden tot op de meet. We'll see! We zijn goed bezig en zo blijf ik verder werken tot aan het BK in Wachtebeke! See ya! K.
0 Comments
Jullie vragen zich waarschijnlijk af wat ik in godsnaam in Breda ga zoeken? Wel, jullie hebben nog gelijk ook! Ik was in eerste instantie ook niet van plan om naar Nederland te trekken om een cross mee te pikken tijdens het vele trainen door, maar onvoorziene omstandigheden zorgden ervoor dat ik een weekje vroeger in actie moest komen dan voorzien. Dit jaar had ik na enkele jaren afwezigheid graag nog eens aan de start gestaan in Schoorl. Een 10k wedstrijd door het mooie Schoorl en Groet. Jammer genoeg bleek er zelfs twee maanden geleden geen startnummer meer vrij te zijn voor mij, spijtig, want ik was er dit jaar opnieuw graag bij geweest! Nuja, Breda beloofde naar horen zeggen ook wel de moeite te zijn. En dat was het eigenlijk ook wel! Het leek voor mij precies meer op een halve trail dan op crossen, maar soit, dat was ook eens plezant. Van harde stroken waar je met wedstrijdsloefen kon lopen tot stroken waar je 18mm spikes kon gebruiken. Van het voetbalveld tot midden in het bos, waar je over en tussen alle boomwortels heen moest springen. En van een rustige eerste ronde (waar ik overal goed uit mijn doppen kon kijken), tot de chaos na 1km van gedubbelde masters die we moesten gaan inhalen. Achteraf kon ik er wel mee lachen, maar makkelijk is anders als je al niet zo goed kunt zien waar je loopt. Ik denk dat er een foutje geslopen is in de planning, maar missen is menselijk en ik heb mijn poten niet verstuikt, dus stop ik met zagen. Wedstrijd zelf was relatief rustig. Ik liep de meer dan 11km lange cross op mijn eigen zalige tempo. Het moment dat de latere winnaar Boujataoui aanging was het gevoel even minder zalig en liet ik hem bewust gaan. Hij was beter, punt! Waarom gaan jagen, ik wou mijn eigen race lopen en zorgde ervoor dat ik 's anderendaags alweer goed kon trainen. Ik blijf die sfeer in Nederland echt geweldig vinden! Super vriendelijke mensen, iedereen is er gewoon sympathiek! Het is zeker niet de laatste keer dat ik onze Noorderburen ben gaan opzoeken dit jaar, haha! Tot de volgende, K. Sinds deze maand is de nieuwe website van Etixx Sports online gegaan. De nieuwe website geeft een meer globaal zicht op hun producten en de atleten die Etixx Sports ondersteunt! Samen met de mensen van Etixx Sports, mijn sportarts Dr. Petra Bruggeman en Sportdiëtist Gino Devriendt zoeken we naar de beste combinaties om een uitgebalanceerd voedings(supplementen)schema uit te bouwen. Neem gerust een kijkje op de nieuwe site, https://etixxsports.com/ We zijn alweer vertrokken voor het tweede deel van de winter. Time flies like an arrow zegt men altijd en dat is wel het minste dat je kunt zeggen! Doelstellingen waar je als atleet zo naar uitkijkt vliegen voorbij, terwijl nieuwe doelstellingen steeds sneller dichter komen! Oh, wat hou ik van mijn atletenbestaan! In Hannuit beleefde ik een relatief rustige cross namiddag! Fris stond ik niet aan de start, maar daar had ik zondag blijkbaar geen last van. Ik was dan ook heel rustig gestart, misschien iets te rustig. De kopgroep liep op één ronde wel heel erg veel seconden voorsprong bijeen, maar ik vond dat eigenlijk niet erg want kon daardoor mijn eigen koers gaan lopen. Ik liep de hele wedstrijd met dat tikkeltje reserve rond en dat deed wel deugd om zo te crossen. Mijn twee companen van Atletiek Vlaanderen Abdi en D'Hoedt waren een klasse beter, dus deed ik een uitstekende zaak door als derde Belg binnen te lopen. Zeker nu hoeft het voor mij niet altijd op het scherpst van de snee, ik ben daar eerlijk in. Ik pik er mijn momenten wel uit, haha. Komende zondag staat voor mij de Mastboscross in Breda op het programma. Daar start ik met dezelfde instelling als Hannuit, run for fun en hopen dat het dan ook zo makkelijk draait, haha! See ya, K. Mijn eerste 'team Europe' selectie moest er eentje worden om nooit te vergeten! En zo geschiedde ... jammer genoeg wel in de zin die ik liever niet had moeten meemaken! Ik heb 8k "mijn peren gezien", zelden heb ik zo op mijn tanden moeten bijten om de finish te halen (zonder cadeautje in mijn broek, oef, dat was nog de zwaarste opdracht)! Het was mij dan ook enkel en alleen om het mentale te doen om niet vroegtijdig uit de wedstrijd te stappen! Want doorlopen met zo'n krampen heeft geen enkele zin! Toch moest ik kost wat kost de eindmeet bereiken, ook al strompelde ik aan 3'40"/km over de eindmeet. Ik had mijn ingewanden al voelen protesteren net voor de start, maar verwees die negatieve gedachte uit mijn hoofd! Dat is toch nergens goed voor! Toch werd ik bij mijn eerste lichte uitschuiver, na 200m al, opnieuw met deze afschuwelijke gedachte geconfronteerd toen ik bijna prijs had. Zo liep ik acht lange kilometers met mijn billen goed toegeknepen, echt waar, dit wil je niet meemaken! Voor mij was het de eerste keer dat ik zoiets meemaakte op wedstrijd en dit wens ik niemand toe! Zoals ik hierboven al zei, verder lopen in zo'n situatie heeft eigenlijk geen enkele zin, maar in de toekomst kan ik op moeilijke momenten blijven doorbijten met de gedachte dat ik nog nooit eerder moest uitstappen. Enkel en alleen met die gedachte ben ik aangekomen, anders was ik al lang uitgestapt! Verschrikkelijk! Over mijn conditie maak ik me dus totaal geen zorgen na zaterdag, ik zou ook niet weten waarom! Dit gebeurt nu eenmaal en jammer genoeg kon ik me dus niet bewijzen in Edinburgh! Geen paniek dus, haha! Achteraf kon ik er nog (een beetje) om lachen, maar die 8k waren de meest verschrikkelijk uit mijn inmiddels 18 jarige loopcarrière! Tot de volgende! K. Mijn hoogtepunt voor deze wintercampagne ligt al enkele weken achter de rug. Wat de rest van de winter nog brengt, zullen we wel week per week bekijken. Echte doelstellingen heb ik niet echt meer deze tweede helft van de winter. Enkel wil ik nog op het BK XC aan de start komen met een optimale conditie. Pieken doe ik weliswaar niet naar het BK, want als ik piek komt mijn (drukke) zomer in het gevaar. Ik loop de volledige CrossCup uit, op één voorwaarde ... ik wil zonder klachten uit de winter komen! De mensen die me wat volgen op sociale media hebben waarschijnlijk al gemerkt dat ik ooit voor mezelf een 'to-do-lijstje' heb opgemaakt. Daar komen enkel nieuwe zaken bij, en daar worden nooit zaken van geschrapt zonder dat ik ze heb mogen meemaken/beleven. Mijn 2014 start met een competitie die niet eens in me is opgekomen om dit in mijn lijstje op te nemen! Ik ben dan ook fier op mijn allereerste 'Team Europe' selectie voor de Bupa Great Edinburgh XC race! Door mijn 9de plaats in Belgrado stond ik aanvankelijk op de wachtlijst, tot ik gisteren het goede nieuws vernam dat ik nu toch mag starten in Edinburgh. Beter kan ik het nieuwe jaar dus niet inzetten! Deze selectie is erg mooi, maar wat voor mij het hoogtepunt van 2014 moet worden zijn de Europese Kampioenschappen in Zürich komende zomer! Daarom zet ik, in tegenstelling tot vorig jaar, weer alles op de 10.000m. Ik zet ook alles in het werk om één in Zürich te geraken en twee absoluut top te zijn in Zürich op 13/08/2014! De voorbereiding op mijn limietjacht zal dezelfde zijn als twee jaar geleden voor Helsinki. Eenmaal de limiet binnen is, zullen we wel op een andere manier naar het kampioenschap toe gaan werken. We hebben intussen alweer twee jaar meer ervaring kunnen opdoen en blijven zoeken naar de perfecte voorbereiding op zo'n grote afspraak! Eind maart vertrek ik dus opnieuw samen met Atletiek Vlaanderen collega Jeroen D'Hoedt richting the States waar we een trainingsstage van zo'n vier weken samen zullen afwerken op Amerikaanse bodem. Na onze stage reizen we samen naar Palo Alto (CA), waar ik op 3 mei 2014 mijn limietpoging van sub 28'45" zal ondernemen op de 10.000m. Jullie begrijpen dus dat ik onmogelijk kan pieken op het BK XC en enkele weken later opnieuw kan pieken in Stanford (USA). Na mijn Amerikaans avontuur probeer ik nog enkele mooie wedstrijden mee te pikken dichter bij huis. Begin juni volgt een kleine 'relatieve rust break', heel klein weliswaar en dan werken we vol naar Zürich (SUI) toe! Dit alles in een ideaal scenario natuurlijk! 13/08/2014 moet het summum van mijn sportief 2014 worden in Zwitserland! Exact een maand later op 13/09/2014 moet het summum van mijn nog jonge leven plaatsvinden, want dan stap ik samen met de liefde van mijn leven in het huwelijksbootje! Een dag waar we allebei erg naar uit kijken! Op het einde van het jaar komt dan natuurlijk opnieuw het EXC in Samokov (BUL) op het voorplan! Daar wil ik opnieuw met ons team een fantastische prestatie gaan neerzetten! Parcours schijnt een 'specialleke' te worden?! Laat maar komen, wij Belgen, kunnen alles! Ik wens jullie verder een heel gelukkig nieuw jaar en dat al jullie wensen mogen uitkomen! à la prochaine, K. Het fantastische 2013 kon ik op een ontspannen manier afsluiten tijdens de kerstcorrida in het Limburgse Meeuwen. Ik liep er vooral om manager Marc Corstjens een plezier te doen en eigenlijk ook een beetje omdat ik erg graag op de weg loop. Samen met mijn Atletiek Vlaanderen collega de laatste ronde ingaan was het plan. Spurten tegen Pieter-Jan is nooit een cadeau en dat is ook gebleken! Toch tevreden met mijn tweede plaats daar en mooie prikkel in mijn relatieve rustperiode. Drie dingen heb ik onthouden: PJ aan de meet is een beest, toffe sfeer in Meeuwen en Yannick Michiels heeft ballen aan zijn lijf. Voila, dat was Meeuwen! 31/12/2013, tijd om even terug te blikken op een fantastisch jaar voor mij! Enkele nieuwigheden zorgden voor een positieve spiraal in mijn leven. Begin januari volgde ik een cursus Transcendente Meditatie, of afgekort ook wel TM. Deze meditatie techniek moest ervoor zorgen dat ik meer tot rust zou komen en dat mijn lichaam niet steeds opnieuw ging blokkeren op belangrijke momenten door onderbewuste stress. Ook het feit dat ik steeds meer de connectie met trainer Raymond van Paemel kon vinden zorgde voor een belangrijke 'meer-factor' in mijn loopcarrière. In het verleden trok ik steeds mijn plan op basis van schema's. Na een inloop periode eind 2012, kon ik de 'trainer-atleet-relatie' met Raymond meer en meer gaan uitbouwen, met sterke resultaten als gevolg. Ook de gedachte om mijn sport meer en meer vanuit mijn eigen wil, en niet vanuit de wil van anderen te beoefenen geeft mijn visie omtrent topsport enigszins veranderd. Klinkt misschien allemaal raar en eigenaardig, maar eigenlijk is het heel erg simpel! Prestaties komen eruit, weliswaar allemaal op z'n tijd, wanneer je met je plezier je sport beoefent. Zolang je de opofferingen voor de sport kunt maken zonder ergernissen, kun je blijven groeien tot de atleet die je werkelijk van binnenuit wil worden. Ieder jaar drie doelstellingen opmaken is het maximum om te kunnen blijven 'pieken'. Mijn doelstellingen maak ik altijd bekend bij het begin van het seizoen, die voor 2014 staan ook al een tijdje genoteerd op mijn lijstje en geef ik binnenkort mee. Ook al zijn daar niet veel geheimen meer rond! Die van 2013 waren ook duidelijk: - Medaille BK XC Stene; - Sub 13'35" op 5000m (TV) en sub 3'45" op 1500m; - Top 20 EXC Belgrado (TV). Met mijn Belgische XC titel, 13'34" - 3'43" en mijn 9de plaats in Belgrado mag ik stellen dat mijn seizoen meer dan geslaagd is, niet?! Zet daarbij mijn CrossCup zege en onze zilveren plak in Belgrado, jah, dan heb je een super jaar achter de rug! Allemaal heel erg mooi, maar wij werken gewoon rustig verder! Stap voor stap! We nemen zoals we altijd al deden onze tijd, de tijd om voorzichtig te groeien tot de atleet die ik wil worden! Dit alles zou niet zijn gelukt zonder de steun die ik het afgelopen jaar heb mogen ondervinden! Altijd cliché op het einde van het jaar, maar daarom niet minder gemeend! Jullie zijn voor ons, sporters, van primordiaal belang! Bedankt Elise (volgend jaar Mevr. Cappelle-Naert), zonder jou zou me dit nooit zijn gelukt! Bedankt aan mijn ouders (Martine en José), mijn schoonouders (Mieke en Rik), mijn (schoon)zussen, familie en vrienden. Bedankt trainingsmakkers waarmee ik kilometers heb afgehaspeld en bedankt aan alle mensen die zoveel voor mij hebben betekend in 2013. Bedankt sponsors Topsport Vlaanderen, Nike Running, Argenta poperinge, Etixx en CdV. En natuurlijk ook voor alle volgers, de beste wensen voor het nieuwe jaar! See ya, K. Het mag gezegd worden dat ik nog steeds trots ben op wat we als team hebben neergezet zo'n twee weken geleden in Belgrado. Zeker ook met deze erkenning van onze Koning en Koningin. Iets wat ik niet had verwacht, maar waar ik als sportman erg trots op ben! Dat het afzien geblazen zou worden gisteren in Brussel, daar was ik me al goed van bewust. Ieder jaar moet ik daar diep in mijn krachtenarsenaal gaan tasten om de finish te halen. Dit jaar was het niet anders, maar ik was er dan ook op voorbereid. Ik was me er ook van bewust dat deze editie nog wat meer zou 'pieken' dan de andere jaren. Andere jaren bereid ik mijn seizoen op zondag voor in de Bevegemse Vijvers in Zottegem. Dit jaar lieten we die heuvels links liggen om volledig naar Belgrado toe te werken. Belgrado vlak en snel, Brussel heuvelachtig en modderig. Volledige omkeer dus op twee weken tijd. Niet tegenstaande de verkoudheid waarmee ik twee weken liep te sakkeren, was de conditie nog steeds erg goed. Ik was dus wel klaar voor Brussel. Ik probeerde me goed te handhaven voorin de koers. Goeie start en dito eerste ronde, daarna moest ik stilaan de rol vooraan lossen. Ik ging gezwind bergop, maar moest precies teveel moeite doen om daarvan te recupereren achteraf. Normaal kunnen we recupereren en ons naar beneden laten vallen bergaf, dit jaar stond daar vol wind op kop en werd het zelfs naar beneden werken geblazen. Geen 'kattepis' dus in het Park van Laken. Nummers één (Abdi), twee (D'Hoedt) en drie (Stroobants) van de Belgen waren te sterk, nummer vier (El Hachimi) had ik misschien nog moeten pakken, ook al kwam ik van ver terug! Nu goed, we hebben er deze al terug opzitten en nu kan ik met een goed gevoel een rustigere periode aanvatten. Ik probeer zo snel mogelijk een overzicht van 2013 online te smijten! Oja en vrijdag zie je me in Meeuwen! Eens kijken of die Limburgers goed sfeer kunnen maken tijdens een corrida ... Hopelijk tot dan, in Meeuwen en op mijn webstekje! See ya! K. Dat het een feesteditie zou worden had ik vooraf al gevoeld! Maar dit? Nee, niet verwacht! Wat een weelde dit jaar in het Belgische veldloopwereldje! We waren met een kleine, maar hoog kwalitatieve, delegatie aanwezig in de Servische hoofdstad! Geen kenner die daar over zou gaan twijfelen! De drie medailles, zeven top 10 en negen top 20 noteringen geven dan ook de kwaliteit van de delegatie in cijfers weer! Cijfers die sinds zondag voor altijd vereeuwigd zullen blijven in de nationale atletiekgeschiedenis! Allereerste U23 goud, zilveren teammedaille met de senioren mannen (waarvan drie in de top 10), pfoeh! Klasbakken, stuk voor stuk! Mijn eigen doelstelling was glashelder: mijn steentje bijdragen tot een collectief sterke teamprestatie! Met mijn negende plaats op mijn eerste senioren XC kampioenschap ben ik daar met verve in gelukt, vind ik van mezelf! Weliswaar had ik niet gedacht om dit al klaar te spelen! Ik wist dat ik er ging staan, ook al waren de voorbije resultaten niet zoals de meesten hadden verwacht. We wisten waarmee we bezig waren, ook al hield dat soms wat risico's in! Maar je ziet, wie durft te investeren, kan er later de vruchten van plukken en dat heb ik zondag gedaan! Na Roeselare was het voor mij even nagelbijten, maar eens mijn selectie binnen was, wisten we dat Belgrado top zou worden. Door mijn vijfde plaats in Roeselare moest ik op de derde rij starten. Geen probleem! Regels zijn regels, dus stond ik mooi achteraan het rijtje. Dat weerhield mij enigszins ook om te snel te starten. Niet dat ik van plan was snel te starten, nee, ik wou nog een bommetje overhouden voor de laatste ronde. Zo liep ik ook 8500m lang, met dat tikkeltje reserve. Ongelofelijk, want ik liep toen al voor een top 10 notering. Elise riep mij toe dat ik voor top 10 liep en kon het haast niet geloven, dit gaf me vleugels en ik ging met een boost de laatste ronde in. Het feit dat ik de hele tijd de toppers nooit ver voor me uit zag lopen en het feit dat we goed meespeelden in het teamklassement natuurlijk ook. Als ik er zo over nadenk is het eigenlijk niet eens zo gek dat ik zo goed was, al die feiten die me mentaal onaantastbaar maakten! Ik wou absoluut die top 10 behouden en dit kostte me achteraf gezien misschien een achtste plek. Ik versnelde te laat om op safe te spelen, maar het was dan ook mijn eerste EXC en dus heb ik nog veel te leren! Ik ben vooral blij voor ons team, de ganse delegatie eigenlijk! Kimeli pakt zilver bij de junioren, Hannes ongenaakbaar bij de U23 en wij schreven geschiedenis met onze zilveren teammedaille (D'Hoedt, Abdi, Naert, Bouchikhi, Tijtgat en El Hachimi)! PJ stelde me achteraf de vraag of ik het niet jammer vond om na zo'n prestatie in de schaduw van de rest te staan?! Goeie vraag, maar mijn antwoord daarop is simpel! Nee! Dit kampioenschap is pure propaganda voor onze sport en dat is veel belangrijker dan mijn eigen succes! Ik zie jullie gauw terug! K. Knokken voor de plaatsjes! Het was vooraf al duidelijk, maar zondag is het ook bewezen geworden! Geen enkele van de favorieten had een offday en dus werd er op het scherpst van de snee gestreden voor iedere seconde! Dat bewijst ook de afstand tussen nummero uno, Bashir Abdi, en mezelf op plaats 6 van de Belgen. Maar wat zoiets nog meer aantoont is de kwaliteit waarover we momenteel bij de mannen beschikken. Het maakt ons allemaal alleen maar sterker en meer gedreven om er hard voor te gaan! Ik wist dat de vormcurve een serieuze positieve knik had gemaakt in vergelijking met Mol. Daarom wou ik mezelf ook niet meteen laten wegcijferen in het begin van de koers en liep achteraf gezien iets te hard van stapel! Ik voelde me heel goed, maar blijkbaar kwam ik in Roeselare nog enkele procentjes tekort om van deze inspanning erg snel in de wedstrijd te bekomen. Ik wou me tonen, voor de tickets, en dat heeft me mijn kop (en enkele seconden) gekost op het einde van de rit! Maar ik heb geen spijt van mijn impulsieve actie bij het ingaan van de tweede ronde. Achteraf besef ik dan opnieuw dat ik zoiets best maar doe als ik er helemaal klaar voor ben, lees binnen twee weken dus, haha! Daarnaast heb ik het parcours ook onderschat! De zware modderstroken brachten me een beetje van mijn melk, waardoor ik nooit echt het makkelijke ritme te pakken had. Ik heb moeten werken zondag, maar alles om mee te kunnen naar Servië! Er werd van bij de start hard gelopen, tot aan de meet! Met één iemand superieur en de rest hard zwoegend erachter. 'Minimale' verschillen tussen de toppers, waar vooral in de laatste 400m nog enkele seconden werden bijgelapt (aan mijn laars dan toch, haha). Op de beelden achteraf, liepen we allemaal op een 'zakdoek' tot de laatste rechte lijn. Aan de meet liepen de seconden toch 'wat' op vond ik. Ik zat kapot, want kon nooit een vuist maken de laatste ronde. Normaal kan ik altijd iets extra op het einde, zondag strompelde ik weliswaar binnen. Terwijl die mannen blijkbaar nog wat kruid hadden zitten ... Nog eens die muur opgezocht en zeker wedstrijdritme opgedaan! Dat is mooi! Ik ben er bijna helemaal klaar voor! Laat me nog 10 dagen werken en ik zal er staan! See ya! K. |
Koen NaertDistance Runner - Topsport Vlaanderen - NIKE Archives
April 2017
Categories |