Net zoals twee jaar terug, in Helsinki, kon ik net niet de top 10 binnen sluipen op de 10.000m. Vooraf liet ik weten dat ik mezelf ging moeten overstijgen om die top 10 binnen te geraken, dus op zich moet ik al bij al tevreden zijn met mijn 11de plaats. De kanttekening die ik hier weliswaar bij maakte was dat ik met een voldaan gevoel de wedstrijd wou beslechten. En vooral daar wringt het schoentje. Ik voelde me niet sterk en de benen draaiden wat vierkant, jammer als je je dan moet weren in zo'n top veld als dit jaar!

Hoe het komt dat ik me niet super voelde op het moment dat het moet gaan gebeuren? Als ik het wist zou ik het niet tegenkomen! De voorbereiding verliep perfect in Sankt Moritz. Goeie trainingen, voldoende rusten en op tijd in bed, zoals het hoort dus. Ik voelde me in de aanloop naar mijn EK ook precies zoals het hoorde. Enorm vermoeid van de trainingen op het einde van de stage, dan taperen en dan BOEM! Enkel de grote BOEM bleef wat uit, vond ik van mezelf. Ik had geen wow-gevoel zoals ik wel heb als ik in Amerika ga trainen. Hoogte is iets moois, maar aan de andere kant ook gevaarlijk! Zoals nu in Zürich, als ik niet op het juiste moment race, dan voelt die hoogte precies als een blok beton aan mijn been. Of zoals PJ Hannes' mama het verwoordt: "Never a failure, always a lesson!". Dit vat precies samen hoe Raymond en ikzelf dit kampioenschap hebben geëvalueerd!

Hoe mensen evolueren is altijd een mooi iets, zeker als atleet! Ik weet nog hoe ik in de wolken was twee jaar terug met mijn elfde stek in Helsinki en hoor me nu sakkeren! Slecht gevoel en opnieuw elfde worden, mijn taak op de piste zit er nog niet op, haha! De toekomstplanning blijft zoals ze enkele jaren geleden is opgesteld! Stap per stap verder groeien! Soms wil ik graag een stap overslaan, maar gelukkig is Raymond daar om me weer te doen inzien dat we onze tijd moeten durven nemen en verder op zoek moeten durven gaan naar die absolute topmomenten!

Tot snel!
K.

Jaarlijks komt mijn stage in Sankt Moritz terug. Waarom? Het is er gewoon fantastisch vertoeven. Jaar na jaar leg ik hier ook een laagje trainingsarbeid erbij. Dit jaar kon ik weer verblijven in het sportvriendelijke Stahlbad! Geweldige plaats om je voor te bereiden op een mooie wedstrijdperiode. Aanvankelijk ging ik opnieuw samen met Jeroen D'Hoedt richting Zwitserse bergen trekken, maar Jeroen viel jammer genoeg uit met een vervelende blessure. Toch kon ik er rekenen op Mats Lunders, concullega op de 10000m in Zürich. Samen hebben we bergen kilometers verzet tijdens de periode dat we samen in Sankt Moritz waren.

Ik heb er echt een heel goeie stage opzitten. Flirten met de limieten van mijn eigen lichaam. Als ik eraan terug denk, zalig! Op het moment zelf, verschrikkelijk! De tapering richting EK kwam dan ook net op tijd, want serieuze vermoeidheid en keelpijn begonnen de kop op te steken. Signalen om even het gaspedaal minder hard in te drukken, haha. Ik ben momenteel voldoende aan het rusten en zal dan ook in topconditie aan de start staan in Zürich komende woensdag! De tapering is ook nog volop bezig, ook al ben ik momenteel al aanwezig in Zürich. Morgen een laatste prik en dan zullen we klaar zijn om te strijden op het hoogste Europese niveau.

Keep you posted!
K.