
Hoe het komt dat ik me niet super voelde op het moment dat het moet gaan gebeuren? Als ik het wist zou ik het niet tegenkomen! De voorbereiding verliep perfect in Sankt Moritz. Goeie trainingen, voldoende rusten en op tijd in bed, zoals het hoort dus. Ik voelde me in de aanloop naar mijn EK ook precies zoals het hoorde. Enorm vermoeid van de trainingen op het einde van de stage, dan taperen en dan BOEM! Enkel de grote BOEM bleef wat uit, vond ik van mezelf. Ik had geen wow-gevoel zoals ik wel heb als ik in Amerika ga trainen. Hoogte is iets moois, maar aan de andere kant ook gevaarlijk! Zoals nu in Zürich, als ik niet op het juiste moment race, dan voelt die hoogte precies als een blok beton aan mijn been. Of zoals PJ Hannes' mama het verwoordt: "Never a failure, always a lesson!". Dit vat precies samen hoe Raymond en ikzelf dit kampioenschap hebben geëvalueerd!
Hoe mensen evolueren is altijd een mooi iets, zeker als atleet! Ik weet nog hoe ik in de wolken was twee jaar terug met mijn elfde stek in Helsinki en hoor me nu sakkeren! Slecht gevoel en opnieuw elfde worden, mijn taak op de piste zit er nog niet op, haha! De toekomstplanning blijft zoals ze enkele jaren geleden is opgesteld! Stap per stap verder groeien! Soms wil ik graag een stap overslaan, maar gelukkig is Raymond daar om me weer te doen inzien dat we onze tijd moeten durven nemen en verder op zoek moeten durven gaan naar die absolute topmomenten!
Tot snel!
K.