Foto: Danny Hannes. Ik wist dat de conditie een heel stuk beter was dan twee weken terug in Gent. Mijn evolutie gaf me dan ook voldoende vertrouwen om er terug 200% voor te gaan, ook al werd ik in Gent naar huis gelopen. Gent was voor mij geen waardemeter en daarom begon ik mentaal met een schone lei.
Al waren er pre race toch plots twijfels opgedoken. Niet meteen omwille van mijn conditie, maar omwille van mijn overijverige drang om er zo snel mogelijk terug bij te zijn. Ik ging wat te hard te keer in fitness en moet daar tijdens enkele uitvalspassen verkeerd zijn geland, waardoor ik last aan de knie ondervond. Tijdens de competitie heb ik hier niet meteen last van gehad, door de adrenaline waarschijnlijk, maar voor- en achteraf de race kon ik met moeite wat looppassen afwerken. Gelukkig kon ik pre race op Kjell De Hondt rekenen, die me nog snel even op de tafel zwierde om mijn knie in te tapen. Ik ben nu nog steeds aan het revalideren en het gaat naar mijn gevoel toch maar traagjes vooruit! Ik kon deze week niet voldoende trainen en hoop zondag opnieuw de tempo trainingen te kunnen hervatten. Fingers crossed!
In Mol zelf had ik ook geen geluk! Na een goed begin van de wedstrijd liet ik me terug uitzakken tot in het achtervolgend groepje. Ik had al snel door dat de top drie in Mol nog iets te sterk voor me was en dat ik daarom beter nog even kon meedraaien in de tweede groep ipv daar alleen tussen te hangen. Ik hield me lange tijd rustig in de groep, tot ik de laatste twee ronden op zoek wou gaan naar Pieter-Jan die uit de kopgroep moest lossen. Ik was echt terug goed op dreef na mijn rustiger middenstuk en toen mijn spike werd uitgetrapt! Die dingen gebeuren en zijn brute pech natuurlijk, maar plezant is anders. Net op het moment dat je opnieuw wil gaan opschuiven, moet je ver gaan achtervolgen en ben je totaal uit dat vlotte ritme. Ik heb een ronde nodig gehad om terug wat in mijn ritme te komen, om dan de laatste ronde terug wat atleten te gaan oprapen. Met een zevende plaats als gevolg. Dubbele gevoelens dus. Heel tevreden met de vormprogressie, maar erg ontgoocheld door het stomme voorval. Nuja niets aan te doen en verder werken.
Al is dat ook niet makkelijk met de hoffitis waarmee ik momenteel zit! Echt op een heel vervelend moment! Ik kan me al geen tijdsverlies veroorloven, dus dit komt heel erg ongelegen! Hopelijk evolueert mijn knie heel snel en kan ik eind deze week terug hard gaan werken! Zo niet, wordt het echt wel moeilijk om topfit te geraken!
I'll keep you posted!
K.
Al waren er pre race toch plots twijfels opgedoken. Niet meteen omwille van mijn conditie, maar omwille van mijn overijverige drang om er zo snel mogelijk terug bij te zijn. Ik ging wat te hard te keer in fitness en moet daar tijdens enkele uitvalspassen verkeerd zijn geland, waardoor ik last aan de knie ondervond. Tijdens de competitie heb ik hier niet meteen last van gehad, door de adrenaline waarschijnlijk, maar voor- en achteraf de race kon ik met moeite wat looppassen afwerken. Gelukkig kon ik pre race op Kjell De Hondt rekenen, die me nog snel even op de tafel zwierde om mijn knie in te tapen. Ik ben nu nog steeds aan het revalideren en het gaat naar mijn gevoel toch maar traagjes vooruit! Ik kon deze week niet voldoende trainen en hoop zondag opnieuw de tempo trainingen te kunnen hervatten. Fingers crossed!
In Mol zelf had ik ook geen geluk! Na een goed begin van de wedstrijd liet ik me terug uitzakken tot in het achtervolgend groepje. Ik had al snel door dat de top drie in Mol nog iets te sterk voor me was en dat ik daarom beter nog even kon meedraaien in de tweede groep ipv daar alleen tussen te hangen. Ik hield me lange tijd rustig in de groep, tot ik de laatste twee ronden op zoek wou gaan naar Pieter-Jan die uit de kopgroep moest lossen. Ik was echt terug goed op dreef na mijn rustiger middenstuk en toen mijn spike werd uitgetrapt! Die dingen gebeuren en zijn brute pech natuurlijk, maar plezant is anders. Net op het moment dat je opnieuw wil gaan opschuiven, moet je ver gaan achtervolgen en ben je totaal uit dat vlotte ritme. Ik heb een ronde nodig gehad om terug wat in mijn ritme te komen, om dan de laatste ronde terug wat atleten te gaan oprapen. Met een zevende plaats als gevolg. Dubbele gevoelens dus. Heel tevreden met de vormprogressie, maar erg ontgoocheld door het stomme voorval. Nuja niets aan te doen en verder werken.
Al is dat ook niet makkelijk met de hoffitis waarmee ik momenteel zit! Echt op een heel vervelend moment! Ik kan me al geen tijdsverlies veroorloven, dus dit komt heel erg ongelegen! Hopelijk evolueert mijn knie heel snel en kan ik eind deze week terug hard gaan werken! Zo niet, wordt het echt wel moeilijk om topfit te geraken!
I'll keep you posted!
K.
Foto: Kim Lommaert.
RSS Feed
