Knokken voor de plaatsjes! Het was vooraf al duidelijk, maar zondag is het ook bewezen geworden! Geen enkele van de favorieten had een offday en dus werd er op het scherpst van de snee gestreden voor iedere seconde! Dat bewijst ook de afstand tussen nummero uno, Bashir Abdi, en mezelf op plaats 6 van de Belgen. Maar wat zoiets nog meer aantoont is de kwaliteit waarover we momenteel bij de mannen beschikken. Het maakt ons allemaal alleen maar sterker en meer gedreven om er hard voor te gaan!

Ik wist dat de vormcurve een serieuze positieve knik had gemaakt in vergelijking met Mol. Daarom wou ik mezelf ook niet meteen laten wegcijferen in het begin van de koers en liep achteraf gezien iets te hard van stapel! Ik voelde me heel goed, maar blijkbaar kwam ik in Roeselare nog enkele procentjes tekort om van deze inspanning erg snel in de wedstrijd te bekomen. Ik wou me tonen, voor de tickets, en dat heeft me mijn kop (en enkele seconden) gekost op het einde van de rit! Maar ik heb geen spijt van mijn impulsieve actie bij het ingaan van de tweede ronde. Achteraf besef ik dan opnieuw dat ik zoiets best maar doe als ik er helemaal klaar voor ben, lees binnen twee weken dus, haha! 
Daarnaast heb ik het parcours ook onderschat! De zware modderstroken brachten me een beetje van mijn melk, waardoor ik nooit echt het makkelijke ritme te pakken had. Ik heb moeten werken zondag, maar alles om mee te kunnen naar Servië!

Er werd van bij de start hard gelopen, tot aan de meet! Met één iemand superieur en de rest hard zwoegend erachter. 'Minimale' verschillen tussen de toppers, waar vooral in de laatste 400m nog enkele seconden werden bijgelapt (aan mijn laars dan toch, haha). Op de beelden achteraf, liepen we allemaal op een 'zakdoek' tot de laatste rechte lijn. Aan de meet liepen de seconden toch 'wat' op vond ik. Ik zat kapot, want kon nooit een vuist maken de laatste ronde. Normaal kan ik altijd iets extra op het einde, zondag strompelde ik weliswaar binnen. Terwijl die mannen blijkbaar nog wat kruid hadden zitten ...

Nog eens die muur opgezocht en zeker wedstrijdritme opgedaan! Dat is mooi! Ik ben er bijna helemaal klaar voor! Laat me nog 10 dagen werken en ik zal er staan!

See ya!
K.

Een dag na mijn krachtexploot in het Molse zand, kan ik nog meer uitdrukken hoe ik me gisteren heb gevoeld ... VERSCHRIKKELIJK! Adductoren, hamstrings, kuiten ... ik voel ze  allemaal! Ik heb gisteren zo hard moeten zwoegen en sleuren in het zand, dat ik toch even moest vloeken toen ik vanmorgen mijn bed uit kwam!

Ik had gisteren geen makkelijke dag in Mol. Ten eerste raakte mijn natuurlijke loopstijl voor geen meter door dat zand en ten tweede was het mentaal niet meteen één van mijn betere dagen, haha! Achteraf kan ik het allemaal wel plaatsen en ben ik al lang opnieuw vooruit aan het kijken. Wat gebeurd is, is gebeurd en daar heb ik me intussen al bij neergelegd. Plezant is anders, maar de conditie is goed en die zal de komende weken alleen nog maar verbeteren.

Ik liep compleet verloren in het zand. Jammer, op een parcours zoals Mol. En kwam er daar, in tegenstelling tot andere jaren, nog eens extra zand (+bergje) bij op het stuk waar ik vroeger meters kon goedmaken in het bosje, dan is het helemaal naar de knoppen, haha. Het enige waar zand volgens mij goed voor is, is om erin te kunnen bakken onder een lekker zonnetje. Voor mij hoeven ze daar geen lopers door te sturen, zonde van het zand (en de spieren daags nadien). 
Nu spreek ik volledig voor mezelf, want wat ze (Hannes/D'Hoedt) vooraan hebben afgeleverd was een schouwspel om duimen en vingers van af te likken! Reclame voor onze sport noem ik dat! Ik hoop toch dat Lander en ikzelf in de toekomst mee deel kunnen gaan uitmaken van dat schouwspel! Mol lag ons beiden niet, maar ik ben ervan overtuigd dat we in Roeselare weer zullen meespelen. Na wat ik gisteren heb gezien schat ik Hannes, D'Hoedt en Bashir toch een niveautje hoger in, maar een verloren veldslag is geen verloren oorlog. Het is nog vroeg en jullie horen nog van ons, haha!

See ya soon!
K.

Voor het derde jaar op rij mochten we met 'den Eendracht' het podium op in Gent. Meer moest dat niet zijn voor ons. Als we als team het podium kunnen halen, dan hebben we dat met z'n drieën goed gedaan. Overwinning zat er dit jaar niet in, daarvoor was een verbluffende Alex Kibet te sterk voor ons. Tweede plaats was misschien haalbaar geweest, maar wie kan dat wat schelen? The winner takes it all ...

Mijn eigen inbreng voor deze relays begon wat verder dan ik vooraf had gehoopt. Geen probleem, er volgden nog 7500m om wat goed te maken. Vanuit ongeveer 20ste positie begon ik mijn inhaalrace. Achteraf gezien misschien iets te gretig bij de start, ik liet me bij de stokwissel wat over aan mijn inhaaldrang en had daar na één ronde al wat spijt van. Halverwege mijn 3000m moest ik even op adem komen. Daar was mijn inhaaldrang dan ook serieus getemperd, maar op een halve ronde van het eind vond ik mijn goeie benen terug. Als vierde kon ik de stok aan Lander doorgeven, hij zorgde ervoor dat wij het podium mee op mochten! Thanks Bert en Lander om weer op het podium te mogen staan.

K.