Tevredenheid en ontgoocheling lagen zondag erg dicht bijeen. Op de eerder speciale omloop van Hannuit had ik niet meteen veel verwachtingen voor wat zou komen. Zoals jaarlijks valt Hannuit kort na onze rustperiode en dus mag en kan ik nog niet veel van mijn conditie gaan verwachten. Toch verging de wedstrijd me beter dan vooraf ingeschat. Ik moet al erg tevreden zijn met de huidige conditie en dat opent enkel en alleen maar meer perspectieven voor wat nog op het programma staat de komende weken! Ik liep de volledige wedstrijd op mijn eigen tempo, achteraf gezien misschien iets te behouden, maar achteraf heb je altijd makkelijk praten! Ik schoof geleidelijk voorzichtig naar voor, voorzichtig omdat ik wist dat we bijna 7 grote ronden moesten afleggen en er dus tijd genoeg was. Ik voelde me de hele wedstrijd goed, op enkele verschrikkelijk koude plassen na op het parcours, haha. Bij het ingaan van de laatste ronde was mijn achterstand op de Belgische koplopers (El Hachimi, Lunders en Garain) toch iets te groot geworden naar mijn zin. Liet ik me in slaap wiegen of had ik het onbewust toch even moeilijk, ik weet het nog steeds niet. Het enige dat ik wel weet is dat ik de laatste ronde serieus op mijn gaspedaal ben moeten gaan staan om nog naar het duo Garain/Lunders toe te kunnen lopen. Ik kreeg hen de laatste 300m dicht in mijn vizier, maar bleef even steken in de modder iets verderop. Nadeel als je er niet zo goed mee overweg kunt, haha. Ik probeerde het daarna nog een keertje om mijn 'fusee' in gang te steken, maar kwam net te kort om hen nog bij te halen. Mooie 'effort', maar ik koop er niets mee. Enkel misschien het mentale aspect van de inspanning. Meteen na de wedstrijd overheerste ontgoocheling, momenteel overheerst tevredenheid! We zijn bezig zoals we moeten en bouwen nu voorzichtig verder richting BK!
See ya,
K.
See ya,
K.
RSS Feed
